اگرچه ناله نیارامد آرمیده بگیر
بگیر گوش خودت را و ناشنیده بگیر
به باد اگر که سری می‌رود نرفته شمار
ز باغ اگر که گلی چیده شد نچیده بگیر
به چهره‌های هراسیده داغ سیلی را
بر آسمان سحر سرخی سپیده بگیر
به لب رسیدن و از لب پریدن جان را
پریدن لبه از ظرف لب‌پریده بگیر
نفوس بد مزن و عاقبت به لانه‌ی خود
کلاغ دربه‌در قصه را رسیده بگیر
چه فرق می‌کند آه است یا که خمیازه
نفس‌نفس‌زده‌ای را نفس‌کشیده بگیر
اگر که قطره‌ی اشکی به دیده‌ام دیدی
گمان گریه مبر دیده را ندیده بگیر
وحید عیدگاه طرقبه‌ای