به یادگار

حسابم را جدا کن از حساب دیگران ساقی

دو جام از آنچه خود گهگاه می‌نوشی محبت کن

حسین زحمتکش

نه بوسه‌ای ز شکر خنده‌ای، نه دشنامی

به هیچ وجه مرا روزی از دهان تو نیست

صائب تبریزی

دزدی بوسه عجب دزدی پر منفعتی است

که اگر باز ستانند دو چندان گردد

صائب تبریزی

آن قدر همرهی از طالع خود می‌خواهم

که پر از بوسه کنم چاه زنخدان تو را

صائب تبریزی

بنده‌ی پیر خراباتم که لطفش دائم است

ور نه لطف شیخ و زاهد گاه هست و گاه نیست

حافظ

رشک برم کاش قبا بودمی

چون که در آغوش قبا بوده‌ای

مولوی

وقت خوشی چو روی دهد، مغتنم شمار

دائم نسیم مصر به کنعان نمی‌رسد

صائب تبریزی

سخن‌ها دارم از دست تو بر دل

ولیکن در حضورت بی‌زبانم

سعدی

من قصد نفی بازی گل را و باران را ندارم

شاید برای من که همزاد کویرم شبنمی نیست

محمد علی بهمنی

مرنجان دلم را که این مرغ وحشی

ز بامی که برخاست، مشکل نشیند

طبیب اصفهانی

تا رفته‌ای شمار شب و روز می‌کنم

ایام عمر من همه یوم الحساب بود

صالح تبریزی

دنیا و آخرت به نگاهی فروختیم

سودا چنین خوش است که یکجا کند کسی

قصاب کاشانی

لاف عشق و گله از یار، زهی لاف دروغ

عشق بازانی چنین، مستحق هجرانند

حافظ

مردم ز رشک، چند ببینم که جام می

لب بر لبت گذارد و قالب تهی کند

طالب آملی

نه حرف عقل بزن با کسی، نه لاف جنون

که هر کجا خبری هست، ادعایی نیست

فاضل نظری