به لحظه‌ای برسانم که لایقت باشم
اگرچه کم‌تر از آنم که عاشقت باشم
جهانْ جهانِ مصیبت، زمانْ زمانِ بلاست
_ نه این‌که آمدم آیینه‌ی دقت باشم _
میان این همه توفان، به من اجازه بده
که در عبور از این ورطه، قایقت باشم
نبینم اشک به چشمت، فرشته‌ی عاشق
نخواه شاهد آواز هق‌هقت باش
بخند و زمزمه کن شعر عشق را بگذار
که من شریک تمام دقایقت باشم
مهدی شعبانی