به یادگار

بهار می‌گذرد، برگ‌ریز خواهد شد

انار شاخه‌نشین، سینه‌خیز خواهد شد

به رسم كهنه‌ی سركوب سربلند‌ی‌هاست

كه سرو سر به فلک برده، میز خواهد شد

ولی كسی كه عزیز دل پدر باشد

به چاه هم كه بیفتد، عزیز خواهد شد

دلی كه می‌شكنی، زخم می‌زند روزی

شكسته‌های لب شیشه تیز خواهد شد

به ما صبوری حلوا شدن نیامده است

همین بس است كه غوره، مویز خواهد شد

دلم خوش است به درد دلی در این غوغا

به «آه» آینه‌ی ما تمیز خواهد شد

کوثر خدابین