به یادگار

چشم و ابرو، خط و خال تو مرا خواهد کشت

به جمالت که جمال تو مرا خواهد کشت

چند در پهلویم افسرده نشینی ای دل

دور شو ور نه ملال تو مرا خواهد کشت

می‌کند میل به هر سو ز نسیمی قد تو

نازکی‌های نهال تو، مرا خواهد کشت

فکر قتلم مکن ای شوخ که آخر روزی

بی‌خبر از تو، خیال تو مرا خواهد کشت

گر به صد حیله برم جان، شب هجران از غم

شادی روز وصال تو مرا خواهد کشت

بوی خون می‌دمد از رنگ لباسی که تو راست

روزی این جامه‌ی آل تو مرا خواهد کشت

نیست ممکن که به دست هوس افتد کمرش

واقف این فکر محال تو مرا خواهد کشت

واقف لاهوری