به یادگار

بهر تو مانده بر سر زانو هزار سر

تو سرنهاده بر سر زانوی کیستی ؟

میلی مشهدی

بهر هزار وعده‌خلافی دیگر است

گر از هزار وعده یکی را وفا کند

میلی مشهدی

غمگین‌تر از آنم که مرا شاد کند کس

بی‌کس‌تر از آنم که مرا یاد کند کس

میلی مشهدی

امتحان نام نهد دل، ستمی کز تو کشد

خویش را چند به این حیله شکیبا دارد؟

میلی مشهدی

من دیوانه هنگام سلام از غایت حیرت

ز دشنام تو خرسندم که پندارم جواب است این

میلی مشهدی

سرکشی، زارکشی، بدکیشی

که به ما بر سر کین است این است

میلی مشهدی

می‌رود یار و من از پی نالان

که بلای دلم این است این است

میلی مشهدی

من، بی گناه و یار به کین می‌کشد مرا

این می‌کشد مرا که چنین می‌کشد مرا

میلی مشهدی

با آن که بپرسیدن ما آمده، مُردیم

کایا ز که پرسیده ره خانه‌ی ما را ؟

میلی مشهدی