به یادگار

گرم به جور و جفا می‌کشی نمی‌رنجم

که مست حسنی و این‌ها به اختیار تو نیست

لسانی

بیا که گریه‌ی من آنقدر زمین نگذاشت

که در فراق تو خاکی به سر توان کردن

لسانی شیرازی