به یادگار

به لحظه‌ای برسانم که لایقت باشم

اگرچه کم‌تر از آنم که عاشقت باشم

جهانْ جهانِ مصیبت، زمانْ زمانِ بلاست

_ نه این‌که آمدم آیینه‌ی دقت باشم _

میان این همه توفان، به من اجازه بده

که در عبور از این ورطه، قایقت باشم

نبینم اشک به چشمت، فرشته‌ی عاشق

نخواه شاهد آواز هق‌هقت باش

بخند و زمزمه کن شعر عشق را بگذار

که من شریک تمام دقایقت باشم

مهدی شعبانی